Deel 15: Fluitekruid
Door Kor Kalsbeek 04-04-2014 15:56
Zoals ik vorige week ook al aangaf begint het overal al heel erg groen te worden en zien we al diverse wilde planten bloeien. Het wordt dan ook moeilijker om een eetbare wilde plant uit te zoeken om te behandelen, niet omdat er geen eetbare planten zijn maar juist omdat het er zoveel zijn. Zo zien we de eerste witte bloemschermen ook alweer verschijnen, wat me heeft gebracht tot de eetbare plant van deze week.
Wat is de eetbare plant van dit moment.
De witte bloemschermen die ik zag zijn die van het Fluitekruid (Anthriscus sylvestris), het Fluitekruid dankt zijn naam aan het feit dat je van de holle steel een fluit kunt maken. Om een fluit te maken moet bij een holle fluitekruidpijp, met onderaan een dichte knoop, ongeveer halverwege een snee overlangs gemaakt worden. bij het blazen op zo'n fluitje proef je een kruidige smaak, maar je hoeft niet bang te zijn de sappen uit deze plant zijn niet giftig.
Herkenning
Fluitekruid komt in Nederland algemeen voor, in het bijzonder op plaatsen die met gras begroeid zijn onze wegbermen zijn van deze mooi plekken waar het Fluitekruid het goed doet en zijn hierdoor dan ook vaak wit gekleurd. De holle en gegroefde stengel is behaard en vaak roodbewaasd en kan wel 1,5 m hoog worden. De bloemen is wit en hebben een doorsnede van 3-4 mm. Elk bloempje heeft een omwindsel en vijf kroonblaadjes. Er zijn per bloempje één groot, twee kleinere en twee kleine kroonblaadjes. De bloemen vormen samengestelde schermen met acht tot vijftien schermstralen. De bloeiperiode loopt van maart tot juni. De bladeren van het Fluitekruid zijn twee- tot drievoudig geveerd en de onderzijde hiervan is zacht behaard. Fluitekruid lijkt erg op een aantal giftige dubbelgangers zoals de gevlekte scheerling, de waterscheerling en de dolle kervel. De giftige dubbelgangers van het fluitekruid bloeien gelukkig wat later in het jaar vanaf mei tot en met augustus.
- De gevlekte scheerling herken je vooral aan z’n muizengeur en de purperen vlekjes op de stengel.
- De waterscheerling is minder algemeen dan het fluitekruid en groeit voornamelijk naast watertjes en is vooral te herkennen aan het (giftige!) gele sap.
- Minder gevaarlijk, maar nog steeds sterk giftig, is de dolle kervel. De dolle kervel ontleent zijn naam wellicht aan het dronken gedrag dat vee vertoont al ze per ongeluk wat van de dolle kervel eten.
Ook in het blad en de bloemen zijn hier en daar wel verschillen maar deze zijn moeilijker te onderscheiden.
Fluitekruid als voedsel
Fluitekruid is een echte smaakmaker voor diverse gerechten zowel rauw, als gekookt, gestoofd of meegebakken kan het veelvuldig worden gebruikt maar let wel op alleen als je 100% zeker van je zaak bent laat hem anders staan i.v.m. de giftige familieleden. Daarnaast moet je ook oppassen met het plukken in de diverse bermen hier wordt soms flink gespoten met gif tegen onkruiden, en je zult niet de eerste zijn die hierdoor ziek wordt.
Hoe kunnen we Fluitekruid gebruiken:
- Rauw zijn de jonge bladeren lekker als toevoeging in salades.
- Het is een goede smaakmaker voor aardappelen, sperziebonen, en andere groenten
- Gebakken in een omelet komt het Fluitekruid goed tot zijn recht.
- De bladeren zijn lekker door een stamppot
- De bloemen kunnen door een beslag worden gehaald en worden gefrituurd.
- Bladerdeeg gevuld met Fluitekruid en kaas.
- En natuurlijk kan hij ook worden gebruikt voor een thee.
Medicinaal
Reeds in het jaar 900 na Christus wordt in een oud Engels medisch handboek melding al gemaakt van genezing van kanker met zalfjes van Anthriscus sylvestris bij ons bekend als Fluitekruid recent onderzoek heeft aangetoond dat er inderdaad kankercel dodende eigenschappen in deze plant aanwezig zijn maar deze worden pas geactiveerd bij toevoeging van andere stoffen iets waar de wetenschap nog wel even mee bezig zal zijn. Daarnaast wordt gezegd dat het versterkend werkt bij algemene zwakte. Wat ik wel weet is dat het een plant is die je opbeurt met zijn vrolijk en frisse verschijning.