Zevenblad

Afgelopen weekend was ik in de tuin en de slootkant naast ons huis opzoek naar kruiden voor een salade, ik begon met het zoeken naar de bladeren van de paardebloem, daar kwam nog wat dovenetel, veldkers, waterkers en vogelmuur bij, maar naast deze ingrediënten zag ik ook een mooi veldje met groene bladeren staan.  Over de bladeren van deze plant wil ik vandaag wat meer informatie geven.

Wat is de eetbare plant van dit moment.

De bladeren die ik zag staan en waar ik vandaag over schrijf zijn de bladeren van het zevenblad, Dit is voor de meeste tuiniers het minst geliefde onkruid want wanneer het eenmaal in een tuin voorkomt, is het heel moeilijk om het er weer uit te krijgen daarom wordt deze plant ook wel tuinmans verdriet genoemd. Zevenblad is door de Romeinen tijdens hun veldtochten verspreid. De legers hadden altijd voedsel nodig. Het is een zeer gemakkelijk plantje dat flink doorwoekert als het eenmaal ergens groeit en bevat daarnaast veel voedingstoffen die goed konden worden benut. Dat is dan ook de reden dat dit plantje overal aangeplant werd en ondertussen is verwilderd. Ook de monniken hadden dit plantje vaak staan in de moestuin van een klooster. Het plantje werd in de geschiedenis beschreven door Chinese, Tibetaanse en Europese monniken. In sommige landen wordt dit plantje zelfs in tuincentra verkocht als bodembedekker. Vroeger behoorde zevenblad tot de eerste kruiden die men at na de winter want de jonge scheuten van het zevenblad beginnen vanaf februari alweer uit de grond te schieten.

Herkenning

Zevenblad groeit op beschaduwde plaatsen in heggen, tuinen, wegbermen en akkerranden op vochtige of bemeste grond. De stengels zijn hol en gegroefd. Zevenblad kan 60-90 cm hoog worden en heeft kruipende, ondergrondse uitlopers (rizomen). De plant wordt beschouwd als een onkruid, omdat de wortelstok makkelijk afbreekt en het zodoende moeilijk te verwijderen is. De bladeren zijn onder aan de stengel zeventallig (vandaar de naam) en hebben drie blaadjes bovenaan en twee maal twee blaadjes onderaan het blad vanwege de vorm van het blad wordt hij naast tuinmans verdriet ook wel hanepoot genoemd. Hoger aan de stengel zijn de bladeren vaak vijftallig. Zevenblad bloeit met een samengesteld scherm met twaalf tot twintig stralen zonder omwindsels. De bloeitijd is van mei tot augustus. De bloempjes zijn meestal wit, maar soms enigszins roze en hebben een doorsnede van 1 mm. Er zijn vijf kroonblaadjes met naar binnen gekrulde punten.

Zevenblad als voedsel

Zevenblad mag dan berucht zijn als onkruid maar de reden waarom de romeinen deze plant overal hebben geplant was niet voor de mooie bloemetjes, zevenblad bevat veel vitamine A en C en ook bevat het een ruime hoeveelheid mineralen zoals kalium, calcium en magnesium. De smaak van de rauwe plant heeft wel wat van radijs maar wordt ook vaak vergeleken met peterselie.

Zeven blad is op ontzettend veel manieren te gebruiken:

•  Rauw zijn de bladeren lekker in salades of als snack tijdens een wandeling.
•  Het pan gekookt worden als spinazie.
•  Het kan Gebakken worden.
•  De bladeren zijn lekker door een stamppot
•  Je kunt er kruidenboter van maken
•  Het kan gebruikt worden als groente in een hartige taart.
•  En je kunt er een lekkere pesto van maken ( google maar eens op Zevenblad pesto)

Medicinaal

Zevenblad versterkt de werking van de nieren en werkt vocht afdrijvend (urine). In de nieren zitten allerlei gifstoffen opgeslagen en zevenblad helpt er voor te zorgen dat deze via de blaas worden afgevoerd. Opeenhoping van deze stoffen kunnen leiden tot jicht en reuma. Vandaar dat zevenblad verlichtend werkt tegen deze ziekten en goed is voor nier- en blaasproblemen. vroeger was de geneeskracht van zevenblad alom bekend en werd het veel gebruikt tegen bepaalde vormen van jicht. Daarnaast werden de blaadjes niet alleen gegeten maar ook om gewrichten heen geslagen om de pijn te verlichten.